İSTİKBAL

Zaman akıp geçiyor, ark-ı su misali,

Düşünmek gerek; gençlikteki bu hali,

Dünü unutmuş, beyhude öyle yaşıyor,

Seyre dalınca, gözlerim dolup taşıyor.

Atası yurt kurtarmış, bu yaşında,

Gözü yok ki yarının kara kışında!

Varsa, yoksa tembellik dar kursağında,

Umut edilir ki uyanır sıcak yatağında.

Miskince izler, olup biten her şeyi,

Dert tasa desen; düşünür sade mideyi,

Geleceğin gençliği şimdilerde yorgun,

Sorsan şimdi, hepsinin kafası yoğun.

'İstikbal göklerdedir' söyler, soylu Ata'm.

Göğe ne hacet; önünü görmüyor adam.

Bin nasihatten bir musibet hayırlıdır,

Sonunu düşünmeyen, sanal bir kahramandır!

Açmalı gözünü vatan uğrunda herkes,

Oku, öğren de bil; boş muhabbeti kes!

Her karışına kan akıtılan bu kutsal,

Ne hikâyedir ne de sıradan bir masal!

İstikbal sende gizli, sense eserinde,

Yurt savunması, bir avuç garibin elinde.

Tutup âlâya çıkaracak olan güç sensin,

Sen, dünün Metehan'ı bugünün Mehmet’isin.