KIRK FIRIN

Günün ilk ışıklarıyla başlıyor sunulan fırsatlar.
Yeni bir güneş ile aydınlanmış bulutlar.
Ve ılık ılık esen o tatlı sabah rüzgârı.
Hissettiriyor kendisini, sen istemesen de: 
'Buradayım ben' diyor, tenine temas ettiğinde.
Başlıyor işte...
Bahşedilen bir yirmi dört saat,
Yeniden önümüze serilmiş bir gül bahçesi gibi...
Kıymetini bilirsen gülistan oluyor bahçeler; dikenleri bile batmaz.
Yok, bilmezsen; güller yoluna serilse de nafile, 
Diken olmasa da batar tenine.
Bitmeyen bir gecenin karanlığından, 
Beyaz sayfanın ilk satırına ulaşmış gibi bir şevk bu.
Elinde kalemle silgi;
Ne kadar az silersen o kadar değerli, 
Günün güzel yorgunluğu. 
Ara ara eline aldığın çayınla kahven, 
Bir de varsa sigaranla yaren.
Bir iç çekişin bir de oflayışın,
Dahası fayda etmeyen çırpınışların.
Oysa günün tadında anı yaşıyorsun,
Yaşadıklarınsa yine senin yaptıkların.
Ve doymayışın...
Bitmek bilmeyen arzularınla,  yenemediğin nefsin.
Unutma, bunlar hep sensin...
Ve sen, kırk fırın ekmeğe bedelsin!