Yeşim Göğün Altında Balığın Hatırladığı İsim

    Göğün henüz mühürlenmediği, ejderhaların dağlarla konuştuğu eski çağlarda Zhongyuan topraklarının ortasında Li Nehri akardı. Bu nehir sıradan bir su değildi balıklarının pullarında anılar, akıntısında dualar taşırdı. Rivayete göre nehir kurursa önce balıklar susar, sonra insanlar unutmayı öğrenir yaşlılar çocuklara fısıldardı: “Bir ejderha kaybolursa, önce bir balık adını unutur.” Wei, Li Nehri kıyısında doğmuş babası imparatorluk arşivlerinde yazıcı annesi ise tapınakta tütsü yakar, konuşmaktan çok dinlerdi. Wei çocukken balıklarla konuştuğunu sanır nehre eğilir, suyun içindeki gölgelerle fısıldaşırdı. “Beni duyuyor musunuz?” derdi. Balıklar kaçmazdı. Sadece daha derine inerler o yıl nehir çekildi çamurda kalan balıklar sessizce ölmedi gözleri açıktı, sanki bir şey bekliyordu. Pirinç tarlaları çatladı, rüzgâr tozu dua gibi savurdu. İmparator bilginleri saraya çağırdı. Kehanet kemikleri yakıldı. En yaşlı bilge titrek bir sesle konuştu: “Ejderhanın adı unutuldu.” Saray sustu çünkü ejderhanın adını hatırlamak, bir insanın hayatından bir şeyi silerdi. Wei çağrıldığında babası başını eğdi.

   “Gitmek zorunda değilsin,” dedi. Wei cevap verdi: “Eğer kimse gitmezse, nehir de dönmez. Yola çıkmadan önce annesi ona çatlak bir yeşim balık verdi. “Bu,” dedi, unutulanı hatırlar Göğün Arşiv Tapınağı, bulutların altında bir dağın içine oyulmuş merdivenler yukarı değil, içeri doğru gider her adımda Wei bir anısını kaybetti çocukluğundaki kahkaha, evlerinin kokusu, babasının sesi. Ama balık hâlâ cebinde soğuk ve canlı. Tapınakta taşlara kazınmış binlerce isim vardı bazıları silinmişti. Ortadaki boşluk, suskun bir ağız gibi o an su damlamaya başladı duvarlardan değil, havadan Li Nehri’nin ejderhası ortaya çıktı pulları yeşim renginde, gözleri susuzdu. “Kim beni çağırdı?” dedi. Wei diz çöktü. “Kimse,” dedi ama dünya seni unutmamalı. Ejderha acı bir sesle güldü. “İnsanlar yağmuru ister,” dedi, ama adımı değil Wei cebinden yeşim balığı çıkarıyor ve balık titreşti. “Bu balık seni hatırlıyor,” dedi Wei. “Ama ben yazmazsam o da susacak.” Ejderha yaklaştı. “Bedeli biliyor musun?” Wei başını kaldırdı hatırlanmamak dedi.

   Duvara yaklaştı mürekkep yok parmaklarını taşa bastı kan aktı ik harfi yazdığında annesinin yüzü silindi. İkinci harfte babasının adı kayboldu üçüncüde kendi sesi sustu son harfi yazarken yeşim balık çatladı içinden su aktı Ejderha göğe yükseldi. Yağmur Zhongyuan’a döndü nehir doldu balıklar canlandı Wei yere düştü gözleri açıktı ama kim olduğunu bilmiyordu. Yıllar sonra Li Nehri kıyısında sessiz bir adam yaşadı konuşmaz balıklara baka çocuklar sorar: “Sen kimsin? Adam cevap verme ve nehir her yıl taşar, yağmur zamanında yağardı çünkü bazı insanlar ejderha olmaz bazıları sadece hatırlanmayı balıklara bırakır.