VERESİYE KABUL ETMEYEN PİŞMANLIKLAR

Geri çekilmeyi bilmek gerekiyordu...
Her şeyden. İnsandan, kelimeden, suskunluktan bile bazen. Çünkü bazı anlar vardır; üstümüze tam gelmeyen bir kıyafettir hayat. Dikişleri patlak bir umut, sırıtıyordur sana. İhtimaller sökülüyordur usulca. Sen uğraşsan da yine, yeniden, bir kez daha, "Sanmak" bir beden küçük gelmiştir sana.

Eğreti ve tesadüf bir duygu satın almak istersin, adının ne olduğunun önemli olmadığı; ama cüzdanındaki inanç yetmez.
Veresiye teklif edersin. Pişmanlık, veresiye kabul etmez.

Ne eksik yaşanmış bir sevdayı, ne de geç kalınmış bir sözü affeder. O hep peşin ister bedelini; kalbinin en derin yerine kazıyarak alır.

Belki de bütün mesele buydu hep:
​O sökülen dikişleri zamanında görmekte, geri çekilmeyi bilmekte, susmayı öğrenmekte

Ve gitmenin vakti geldiyse...
Arkana bakmadan yürüyebilmekteydi.

Seda Özlem Başpınar