İnsan anlıyor ancak kanatları kırıldığında özgürlüğün değerini

Tutmasa da içinde dünya dahi kinini

Unutmuyor yapılan hiçbir şeyi hafızasında dün gibi

Bir mekân ki ne ölü yaşayan, ne yaşayan diri

Ne zamandır vakti vuslat

Budur beklediğimdir kaç zamandır tek hakikat

Nice asırdır bitmek bilmeyen zalimin müslümana zulmü

Göreceği yakındır elbet son gününü

Bulanıyor yine şiire bir vakit yazdığım her kelam

Dostlar meclisinde nice binbir selam

Yükledim tasımı tarağımı

Gayri görmez gönül gözüm toprağa dönüşten başkasını artık herşey tamam

Barındırır içerisinde ne nice manaları dahi çıktığımız hakikat dolu bu yolculukta

Yolluğudur en büyük takvası insanoğlunun yolunda

Ne meşakkatli hakikat dolu uğrunda

Ve nice canlar serili ayakların altında

Nice kefen sarılı binbir câna toprağın altında

Var söylemek istedikleri ağırladıklarıyla toprağında

Nice anlamları barındırır içinden uğurladıklarıyla kilitli dudaklarda

Tahtadan da öte herşey insanoğlu bir tahtadan tabutta

Gözüm olmaz tek bir zerre her zerresiyle dünya malında

Kararlı kararınca herşey kararında

Toprağadır yüzümde, yönümde, yolumda

Ne mümkün görülebilmesi çıktığında içimden başka biri her kırılışımda

Gözlerimde bile uyku kaçık, ortada sebebi apaçık

Bak uyuyan bedenim sade zihnim ayık

Asık suratı içinde ki çocuğun dahi bu yaşlı çocuğun

Kotası doldu aklımın çekmeye dahi derdini çocukluğumun

Rüyalarımda hep misafirimdir kaygan bir köprü

Köprünün sonu derin bir uçurum, aşağısı beliren delirten derin bir sıcaklık

Hatırlattığı bu etmemem gereken aylaklık

Bedenimi dahi sokar içerisine hâllerden bir yarı uyanıklık