BENİ DURDURAMAZSIN

Kaosun içinden doğan güç, kadının içindeki ışıkla birleştiğinde hiçbir şey eskisi gibi kalmaz.

Hayat, bazen seni kendi labirentine hapseder.

Duvardan duvara çarparsın, yönünü kaybedersin, yorgun düşersin.

Ama işte tam da o anlarda bir şey olur:

Kendine dönersin.

Yıkıldığını sandığın yerde, aslında yeniden doğarsın.

Kaos, seni yok etmek için değil; seni seninle tanıştırmak için gelir.

Çünkü her fırtına, ardından doğacak bir ışığı saklar.

Ve o ışık, çoğu zaman bir kadının içindedir —

sessiz, ama yıkılmaz bir güç gibi.

Kadın olmak; doğduğun andan itibaren görünmeyen sınırlarla tanışmaktır.

Sana biçilen rollerin içinde, kendi sesini aramaktır.

Ama bir kadın susturulduğunda bile, o ses bir yerlerde yankılanır.

Bir annenin şefkatinde, bir genç kızın cesaretinde, bir kadının gözlerindeki kararlılıkta…

O yüzden hiçbir güç, kadının içindeki umudu söndüremez.

Yüzyıllar boyunca denediler; yok saydılar, bastırdılar, küçülttüler.

Ama kadınlar hep yeniden doğdu —

küllerinden, gözyaşlarından, sessizliklerinden…

Ve şimdi, o kadınların torunları ayağa kalkıyor:

Bugünün genç kadınları.

Artık hiçbir kadın yalnız yürümüyor.

Geçmişin güçlü adımları bugünün genç omuzlarında yankılanıyor.

Bir zamanlar susanlar adına konuşuyor, korkanlar adına cesurca haykırıyor.

Genç kadınlar; kalıpları reddediyor, kendi kimliklerini yeniden yazıyorlar.

Artık sadece bir “rol” değil, bir “yol” seçiyorlar.

Kendi yönlerini bulmak için kaostan korkmuyorlar; çünkü biliyorlar:

Kaos, doğumun diğer adıdır.

Kendini bulmak, bazen her şeyini kaybetmekten geçer.

Ama o kaybediş, aslında bir özgürlüktür.

Ve o özgürlük anında kadın, artık durdurulamaz hale gelir.

Bir gün, aynaya bakan bir kadın kendi gözlerindeki kıvılcımı fark eder.

O kıvılcım, geçmişin suskun kadınlarının mirasıdır.

Bir başkaldırı değil bu — bir hatırlayıştır:

“Ben buradayım. Ben varım. Ve beni durduramazsın.”

Kadın, artık sadece yaşamıyor; dönüştürüyor.

Korkularını aşka, acılarını bilince, sessizliğini güce dönüştürüyor.

O artık kendi hikâyesinin yazarı.

Ve biliyor ki;

hiçbir güç, inanan bir kadını durduramaz.

Çünkü o kadın, fırtınaların ortasında bile dans etmeyi öğrenmiştir.

O kadın, yıkılmakla değil — yeniden doğmakla tanımlanır.

Her kırık parça, seni ışığa biraz daha yaklaştırır.

Her yara, ruhunun yeniden şekillendiği bir izdir.

Ve her kaos, seni dengeye çağırır.

Hayatın ne kadar sert eserse essin…

Bir kadının içindeki inanç, o rüzgâra karşı bir dağ gibi dimdik durur.

Bu yüzden diyoruz ki:

Kalk, ayağa kadın!

Kendi yolunu çiz, kendi hikâyeni yaz.

Çünkü bu dünya, senin ışığınla anlam bulacak.

Ve sen, her defasında yeniden fısıldayacaksın:

“Beni durduramazsın.”