Kişisel Menfaat…

 

Toplumların çürümesi çoğu zaman büyük felaketlerle başlamaz. Küçük menfaat hesaplarıyla, sessizce başlar. Birinin hakkını çiğneyip “bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın.” diyenlerin çoğalması, adaletin değil menfaatin yol gösterici olduğu bir anlayışın kök salmasıdır asıl felaket. Kişisel menfaat, görünürde masum bir “kendi çıkarını koruma” çabası gibi dursa da, derinlerde toplumsal vicdanı kemiren en yıkıcı virüslerden biridir.

 

Bugün birçok alanda liyakat yerine yakınlık, emek yerine çıkar, samimiyet yerine çıkarcılık hüküm sürüyor. İnsanlar dostlukları, meslektaşlıkları, hatta inandıkları değerleri bile bir menfaat terazisine koyuyor. “Ne kazanırım?” sorusu, “Ne doğru?” sorusunun önüne geçiyor. Böyle olunca da güven duygusu yok oluyor; çünkü menfaatin olduğu yerde vefa barınamıyor.

 

Oysa gerçek güç, sadece kendini değil, başkasını da düşünebilmektir. Menfaat insanı kısa vadede kazandırır gibi gösterir ama uzun vadede yalnızlaştırır. İnsan ilişkileri, karşılıklı çıkara değil, içtenliğe dayandığında anlamlıdır. Herkesin kendi payına düşen çıkarı değil, kendi payına düşen sorumluluğu düşündüğü bir toplumda, adalet de, huzur da filizlenir.

 

Kişisel menfaatin panzehri vicdandır. Vicdan, menfaatin sesini kısmayı, hakikatin sesini duymayı öğretir. Eğer bir toplumun vicdanı ölmemişse, o toplum hâlâ umutludur. Çünkü vicdan, menfaatin karanlığını delip geçen tek ışıktır.

 

Unutulmamalıdır ki, menfaat üzerine kurulu dostluklar, çıkar ortadan kalktığında düşmanlığa dönüşür. Bugün menfaat için susanlar, yarın adaletsizliğin hedefi olduklarında seslerini duyuracak kimseyi bulamazlar. Sessiz kalmak da haksızlığa ortak olmaktır. Bu yüzden kişisel menfaat uğruna sustuğumuz her anda kendi geleceğimizi de karartıyoruz.

 

Bir toplumun asıl gücü, bireylerinin ne kadar kazandığıyla değil ne kadar paylaşabildiğiyle ölçülür. Eğer insanlar menfaat yerine dayanışmayı seçerse, adalet yeniden yeşerir, güven yeniden inşa edilir. Çünkü menfaatin bittiği yerde, insanlık başlar.

 

İnsan bir çaba içerisine girdiğinde elbette kişisel menfaatlerini düşünebilir. Ancak bu menfaatler toplumsal bir çalışma içinde yapılırsa etik olmaz. Şahsi işlerde kişisel menfaat elbette önemli. Kendisi ve ailesi için yapılan her işte olduğu gibi.

 

Toplumsal olaylarda kişisel menfaatler bir yere bırakılmalı toplumun faydası gözetilmedir. Böyle durumlarda kişisel menfaat peşinde koşanlar ile yola devam edilemez. Birlikte yola çıkılmış olsa bile onlarla yolları ayırmak en doğru davranış olur.

 

Hayatımızı devam ettirmek için kişisel kazanımların önemi küçümsenemez fakat toplumsal çalışmalarda kişisel menfaatler yerine toplumsal menfaatler gözetilirse hem başarılı bir çalışma daha kolay gerçekleşir hem de toplumun tüm bireyleri bu çalışmadan menfaat sağlamış olur.

 

Cemal DURMAZ

Okunma Sayısı: 25

Yorum Ekle

YAZARIN DİĞER YAZILARI