“Kraldan Çok Kralcı Olmak”
Toplumda en tehlikeli duruşlardan biri vardır: Gücün sahibi değilken, gücün sahibinden daha baskıcı, daha otoriter, daha saldırgan olmaya çalışmak. Yani halk arasındaki deyimiyle “kraldan çok kralcı olmak.”
Bu tutumun temelinde çoğu zaman iki şey yatar:
Korku ve kompleks.
Kraldan çok kralcı olan, aslında güce sahip değildir ama gücün yanındaymış gibi görünerek kendine bir alan yaratmak ister. Bu yüzden gerçek otorite sessiz kalırken onlar ortalığı velveleye verir. Gerçek karar verici sakin kalırken, onlar bağırır. Asıl sorumlu bir adım geride dururken, onlar öne atlar. Çünkü görünmek isterler. Görüldükçe güçlü olduklarını sanırlar.
Oysa gücün gölgesinde büyüyenler, güneş açtığında ilk kaybolanlardır.
Bu kişiler çoğu zaman sadakat kisvesi altında kendilerini gösterirler. “Ben daha çok sahip çıkıyorum”, “Ben daha çok koruyorum”, “Ben daha doğruyu savunuyorum” derler. Aslında yaptıkları şey kendi eksikliklerini kapatmaya çalışmaktan başka bir şey değildir. Çünkü kendi fikirleri yoktur. Başkasının fikrini ölçüsüzce savunarak bir kimlik edinmeye çalışırlar.
Toplumun asıl sorunu bazen yönetenlerin değil, yönetenlerin etrafında oluşan bu gürültülü halkadır.
Gerçek gücü kirleten, çoğu zaman gücün kendisi değil, etrafındaki bu yapay sadakat çemberidir.
Kraldan çok kralcılık, adaleti bozar.
Kraldan çok kralcılık, hakikati gölgeler.
Kraldan çok kralcılık, toplumun sesini kısar çünkü herkes “kral kızar mı?” diye düşünürken, aslında kralın değil kralcıların baskısıyla konuşamaz hâle gelir.
Ve en kötüsü şudur:
Bu tutum, gerçek liderleri de zayıf gösterir.
Gücün yanında olmak, gücü kötüye kullanmak değildir.
Sadakat, gözü kapalı savunmak değil; yanlış gördüğünde uyarmak, doğru gördüğünde desteklemektir.
Kraldan çok kralcı olmak ise ne sadakattir ne de cesaret.
Sadece gölgenin kendini güneş sanmasıdır.
Adaletli davranış, adaletli tutum ve adaletli arkadaşlar ile karşılaşabilmek umudu
Cemal DURMAZ
