HOŞ GELDİN ARALIK
Yılın son ayı… Aralık.
Takvimin usulca kapanan sayfası, bir yılın tüm hikâyesini içine saklayan sessiz bir misafir. Kapımızı çalması bile diğer aylardan farklıdır, kimseye gösteriş yapmaz, gürültü çıkarmaz, sadece gelir ve içimize çöken o derin duyguyu uyandırır: “Bir yıl daha geçti.”
Aralık, insanı dışarıdaki soğuktan çok içerideki sıcak düşüncelere götürür. Yağmurların ağırlaştığı, rüzgârların sertleştiği günlerde, çoğumuz pencere kenarına oturur ve farkında olmadan iç muhasebemizi yapmaya başlarız.
Kimleri kazandık bu yıl? Kimleri kaybettik?
Hangi hayallerimizi gerçekleştirdik, hangilerini erteledik?
Hangi acıları içimize gömdük, hangi mutlulukları çoğaltmayı başardık?
Bu soruların cevabı bazen kolaydır, bazen yürek burkucudur. Ama Aralık, tüm bu duyguların aynı sofraya oturduğu tek aydır. Kayıp ve kazanç yan yana durur, hüzünle umut el ele verir. Çünkü Aralık, insana hem bitişi hem başlangıcı aynı anda hatırlatır.
Soğuyan havalarla birlikte sokaklarda adımlar yavaşlar. Ağaçlar yapraklarını sessizce bırakır. Kışın o ağır örtüsü toprağı sararken, sanki doğa bile dinlenmeye çekilir. İnsan da doğadan çok farklı değildir. İçimize döneriz, daha az konuşuruz, daha çok düşünürüz. Bir fincan çayın buharı bile Aralık ayında daha anlamlıdır.
Fakat bu ayın bir başka özelliği vardır: Umut.
Her ne kadar yıl sona eriyor gibi görünse de Aralık aslında yeni bir yılın habercisidir. Takvim bitiyor diye karamsarlığa kapılmak yerine, önümüzde duran koca bir başlangıç olduğunu fark ederiz. Yeni bir yıl, yeni kararlar, yeni mücadeleler, yeni hayaller… Hepsi bir adım ötede, Aralık’ın içinde saklıdır. Aralık, bize şunu fısıldar:
“Bitti diye üzülme, yeni bir şey başlamak üzere.”
Son ayın duygusu farklıdır; ağırdır ama güzeldir. Çünkü yaşadığını hissedersin. Bu yıl belki çok yorulduk, belki kırıldık, belki içimize attıklarımız çoğaldı. Ama hâlâ ayakta olmamız bile başlı başına bir başarıdır. İnsan bazen en büyük zaferini sadece dayanarak kazanır. Aralık, işte bunu hatırlatır.
Aile sofralarının kalabalıklaştığı, dost sohbetlerinin daha değerli olduğu, insanların birbirini daha fazla aradığı bir zamandır Aralık. Soğuk havalarda yüreğin sıcaklığı daha çok aranır. Bir merhaba, bir tebessüm, bir kapı zili… Küçük şeylerin büyük geldiği bir dönemdir. Belki de bu yüzden yılın en anlamlı ayı olarak görülür.
Ama en önemlisi şudur: Her Aralık, bize hayatın akıp gittiğini değil, ilerlediğimizi öğretir.
Geride bıraktığımız her gün, aslında geleceğe attığımız bir adımdır.
O yüzden hoş geldin Aralık… Yeni yıla yaklaşırken içimizi umutla doldur, bizi kendimize daha yakın kıl.
Ve en sonunda bize şunu hatırlat: Bir yıl daha geçti ama biz hâlâ buradayız, hâlâ üretiyoruz, hâlâ mücadele ediyoruz. Bütün yüklerine, bütün soğuklarına, bütün hesabına rağmen yine de hoş geldin Aralık…
Çünkü sen gelince, insan yeniden başlama cesaretini hatırlıyor.
Cemal DURMAZ
