NE OLUYOR BİZE?

Son zamanlarda üst üste yaşanan olumsuzluklar, maddi ve manevi kayıplar hepimizi derinden etkiliyor.
  Gerek yangınlar gerekse yaşanan diğer felaketler… Artık haberleri izlemek bile içimizi acıtıyor; medya karşısında korku ve çaresizlik hissiyle baş başa kalıyoruz.
 Özellikle Foça’da başlayıp İzmir çevresine yayılan yangınlarda yok olan ormanlar, sadece ağaç değil, bir canlının yaşam alanı, bizim içinse en kıymetli varlıklarımızdı. Yanıp giden o ağaçlarla birlikte yarınlarımızın da küle döndüğüne tanıklık etmek hepimizin içini yaktı. Bir İzmirli olarak, dumanların yükseldiği alanlara gidip gördüğüm manzara ve hissettiklerim tarifsizdi. Gözümde tek bir soru belirdi:
“Bize ne oluyor?”
Zaten şehirleşmenin getirdiği yoğun yapılaşma ile doğadan uzaklaştığımız, beton blokların içine sıkıştığımız bu yaşam biçiminde, şimdi bir de kalan yaşam alanlarımız yanıp yok oldukça, yarına dair umutlarımız da tükeniyor. O ormanlar yalnızca oksijen kaynağı değil; ruhumuza iyi gelen, bizi iyileştiren, doğanın tüm canlılarıyla birlikte var ettiği ortak bir hayat alanıydı. Şimdi ise hem ekosistemin dengesi bozuldu hem diğer canlıların yaşamı ellerinden alındı, hem de insanların emekle kurduğu evler, yaşam alanları maddi ve manevi olarak büyük kayıplar yaşadı.
İzmir yıllardır sıcak bir şehir; her yaz yüksek sıcaklıklar olurdu. Peki neden şimdi, onca yıl hiç yanmamış alanlar bir anda bu kadar büyük ölçekte yanıyor? Neden şimdi?
Eminim bu sorular hepimizin aklında. Belki de artık sadece "seyirci" kalmak yerine, daha çok sorgulamalı, korumalı ve birlikte çözüm aramalıyız. Çünkü doğa yanarken, aslında biz de yanıyoruz.
Sosyal medyada videoları izleyemez duruma geldik. Zaten toplum artık çalışma koşulları ve gündelik hayatın yorgunluğu ile mücadele ederken ev kirası çocukların giderleri derdine düşmüşken kaybettiği yaşam alanları nefes aldığı alanlarda elinden gidiyor. Biz İzmir’in dağlarında ateş değil çiçekler açsın istiyoruz.

 

Sibel ATAPEK

Sibel ATAPEK

Okunma Sayısı: 25

Yorum Ekle

YAZARIN DİĞER YAZILARI