Çocuklara Ne Öğretiyoruz, Ne Gösteriyoruz?
Bugün konumuz İzmir. Günlerdir maalesef üzüntüyle girdukketime duyarsiz kalamadım.Bu konuya değinmek zorunda olduğumu hissettim.
Okullarda çocuklara çevre bilinci anlatılıyor. Öğretmenler, pilleri ayrı kutulara atmayı, plastikle kâğıdı karıştırmamayı, doğayı korumayı öğretiyor. Çocuklar heyecanla bunu öğreniyor, evde ailelerine hatırlatıyor: “Anne, pil çöpe atılmaz!”
Ama okul çıkışında gördükleri manzara ne? Sokaklarda biriken çöp dağları, kokudan geçilmeyen kaldırımlar, ayrıştırılmamış atık yığınları… Onlara öğretilenle yaşadıkları arasındaki bu uçurum, aslında en büyük ders: söz ile eylem arasındaki çelişki.
Çöplerin toplanmaması sadece bir belediye krizi değil, doğrudan halkın sağlığını tehdit eden bir sorun. Çocuklara ayrıştırmayı öğretirken, dışarıda ayrıştırılamamış atık yığınlarıyla karşılaşmak nasıl bir ikiyüzlülük?
Halkın ödediği vergiyle çöpler kaldırılmıyorsa, mesele artık siyaset değil; halk sağlığı, çocukların geleceği meselesidir. Bu tabloyu görmezden gelenler, aslında en masum gözlere en acı dersi veriyor: “Büyüklerimiz bize söz öğretir ama uygulamaz.”
Çöp torbaları sadece sokakları değil, güvenimizi de kirletiyor.
Sibel ATAPEK
